ΙΔΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ "ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΩΝ"=ΤΟ ΔΝΤ ΑΠΟ ΠΙΣΩ.ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΣΟΙ ΣΥΜΕΤΕΧΟΥΝ,ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ.
Για τις κινητοποιήσεις των πλατειών...
greece / turkey / cyprus | community struggles | opinion/analysis 
Friday May 27, 2011 20:11
by Ποζιτρόνιος 
- Συμμετέχουμε και παλεύουμε για τη διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου, ταξικού, αντικαπιταλιστικού, ελευθεριακού κινήματος.
- Συμμετέχουμε και παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους εθνικιστική και φασιστική προπαγάνδα.
- Συμμετέχουμε και παλεύουμε για την πλήρη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για μια κοινωνία ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.
Μια αναρχική κριτική και θέση για τις κινητοποιήσεις των πλατειών...
Μια προσωπική κριτική θέση για τις κινητοποιήσεις των πλατειών... Απο τις 25 του Μάη γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας μορφής κινητοποιήσεων στην Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις αυτές οργανώνονται στο διαδίκτυο μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης και βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η μη βίαια, ακομμάτιστη και απολίτικη διαμαρτυρία ενάντια στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, η οποία οδηγεί όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του λαού στην εξαθλίωση. Οι κινητοποιήσεις αυτές τυγχάνουν ευρείας αποδοχής και ετερόκλητο πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά στις πλατείες για να συμμετάσχει.
Παρατηρώντας, συμμετέχοντας και αναλύοντας αυτές τις κινητοποιήσεις, μπορεί κανείς να εκφράσει μια σειρά εύλογων επιφυλάξεων και προβληματισμών, ξεκινώντας απο το απολίτικο προφίλ της όλης κινητοποίησης. Πρέπει να καταστεί σαφές οτι τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική. Ακόμα και η υποτιθέμενη απολίτικη στάση πολλών, αποτελεί και αυτή στάση πολιτική. Ουσιαστικά το φαινόμενο της συμμετοχής σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας απο τη μια, με ταυτόχρονες απολίτικες πεποιθήσεις απο την άλλη, αποτελεί απο μόνο του μια αντίφαση! Ταυτόχρονα όμως, χωρίς ορθή πολιτική συνειδητοποίηση -χωρίς πολιτικοποίηση δηλαδή- είναι αδύνατο κάποιος να εντοπίσει το βαθύτερο αίτιο της γενικότερης κρίσης την οποία βιώνουμε, είναι αδύνατο να προσδιορίσει τον εχθρό και συνεπώς είναι αδύνατο να τον πολεμήσει. Και ο βασικός εχθρός φυσικά δεν είναι ούτε η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό, ούτε η Ε.Ε., ούτε το Δ.Ν.Τ., (ούτε η αστυνομία) κ.ο.κ. Όλα τα προαναφερθέντα είναι μονάχα όργανα και εργαλεία του βασικού εχθρού, είναι μονάχα όργανα και εργαλεία του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Επίσης την υποτιθέμενη απολίτικη στάση μπορούν εύκολα να την εκμεταλλευτούν πολιτικά (όπως και συστηματικά κάνουν) κάθε λογής ακροδεξιά-φασιστικά στοιχεία. Κάτω απο το μανδύα του πατριωτισμού, κρατώντας απλά μια ελληνική σημαία, (γιατί παρουσιάζονται ως απολίτικοι, δεν κρατάνε κομματικά σύμβολα, βρίζουνε τους προδότες πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά αγαπάνε την πατρίδα τους), τα εθνικιστικά-φασιστικά απολειφάδια μπορούν εύκολα να παρεισφρήσουν και να προπαγανδίσουν την ακραία και εμετική πολιτική φασιστοϊδεολογία τους.
Τέλος πρέπει να ειπωθεί οτι αυτή η απολίτικη στάση, η οποία οδηγεί στη συμμετοχή ενός ετερόκλητου πλήθους στην κινητοποίηση και δυσκολεύει την προσπάθεια δημιουργίας συγκεκριμένου προσανατολισμού, αιτημάτων και τελικού στόχου, είναι πολύ πιθανό να μετατρέψει πλήρως την όλη κινητοποίηση σε ένα άκακο, εκτονωτικό χάπενινγκ, σε ένα ακίνδυνο "επαναστατικό" πάρτυ, το οποίο συνεχώς θα φθίνει και τελικά θα σβήσει ήρεμα κι ωραία, χωρίς ουσιαστικά να επιτύχει τίποτα, πράγμα το οποίο θα εξυπηρετήσει απόλυτα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους σκοπούς των καπιταλιστών.
Άλλο πεδίο προβληματισμού είναι η χρήση ύποπτων καπιταλιστικών μέσων για την προπαγάνδιση των κινητοποιήσεων, όπως είναι οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης facebook και twitter, αλλά και η σχετικά φιλική αντιμετώπιση των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε. ως προς αυτές τις κινητοποιήσεις. Ως προς το θέμα των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, οι προβληματισμοί έχουν να κάνουν κυρίως στο οτι αποτελούν μέσα μαζικού φακελώματος των χρηστών τους. Καλό θα ήταν λοιπόν οι χρήστες τους ό,τι κάνουν να το κάνουν συνειδητά, έχοντας γνώση των κινδύνων και λαμβάνοντας τις όποιες δυνατές προφυλάξεις.
Τώρα όσον αφορά τα Μ.Μ.Ε., η φιλική τους στάση έχει σαφώς να κάνει με το βαθμό επικινδυνότητας της όλης κινητοποίησης ως προς την καθεστηκυία τάξη. Όσο η κινητοποίηση κρίνεται και παραμένει ακίνδυνη, αυτή θα προβάλλεται συνεχώς ώστε να λειτουργεί εκτονωτικά, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ενώ αν τυχόν αρχίσει να παίρνει επικίνδυνα, ανατρεπτικά χαρακτηριστικά, είναι σίγουρο οτι η κινητοποίηση θα "χτυπηθεί" και θα "θαφτεί" ποικιλοτρόπως...! Και τώρα έρχεται η σειρά του σημαντικότερου, για 'μένα, ερωτήματος: Εμείς ως αναρχικοί τι κάνουμε; Ποιά πρέπει να είναι η στάση μας; Η δική μου θέση πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι ξεκάθαρη. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!
"Το βασικό μέρος του πολιτικού προγράμματος των αναρχικών είναι η απομάκρυνση της βίας μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι μια ζωή βασισμένη στην ελευθερία του ατόμου, δίχως την παρέμβαση του χωροφύλακα", λέει ο ιταλός αναρχικός Ερίκο Μαλατέστα. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο οτι για εμάς τους αναρχικούς η βία είναι ένα αναγκαίο κακό το οποίο δεν επιζητούμε, αλλά στο οποίο εξαναγκαζόμαστε να καταφύγουμε μονάχα υπό την έννοια της αντι-βίας, δηλαδή προκειμένου να αμυνθούμε και να αντεπιτεθούμε στην όλο και εντεινόμενη κρατική-καπιταλιστική χρήση ωμής και δολοφονικής καταστολής και βίας. Δεν είμαστε φετιχιστές της βίας, ούτε υιοθετούμε απαράδεκτους καπιταλιστικούς όρους και έννοιες όπως οι "παράπλευρες απώλειες". Αντιθέτως ο αναρχισμός είναι η κατεξοχήν μη βίαια ιδεολογία της ελευθερίας, της ισότητας και της αυτονομίας. Άρα ο μη βίαιος χαρακτήρας των κινητοποιήσεων δε μας δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα. Αν όμως αυτές οι κινητοποιήσεις για χ, ψ λόγους "χτυπηθούν" απο τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, μαζί με τον κόσμο, να τον στηρίξουμε, να τον οργανώσουμε, να του παρέχουμε τη γνώση μας ώστε να μπορέσει να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί, όπως για παράδειγμα πολλοί σύντροφοι έπραξαν στην Κερατέα.
Ακόμα πρέπει να καταστεί σαφές οτι, παρά την υποτιθέμενη απολίτικη στάση της κινητοποίησης, είναι αναπόφευκτη η ύπαρξη πολιτικών ζυμώσεων και η παραγωγή πολιτικής στις πλατείες, αφού όπως προανέφερα τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική. Το μεγαλύτερο όπλο ενός αναρχικού, κόντρα σε ό,τι πολλοί νομίζουν, δεν είναι η γνώση του για το πως να πραγματοποιήσει ή να περιφρουρήσει μια πορεία, το πως να πλακώσει στο ξύλο χρυσαυγίτες ή το πως να παρασκευάσει ένα κοκταίηλ μολότοφ. Το μεγαλύτερο όπλο ενός αναρχικού είναι το ιδεολογικό του υπόβαθρο. Η σημαντικότερη μάχη λοιπόν για έναν αναρχικό είναι αυτή που δίνεται μέσα στην κοινωνία, μαζί με την κοινωνία, για την κοινωνία, συμμετέχοντας σε κάθε είδους κοινωνικές διεργασίες και παλεύοντας, με όπλο του το ιδεολογικό του υπόβαθρο, για να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις. Δεν καπελώνει, δεν καθοδηγεί, δεν κατευθύνει, απλά συμμετέχει ισότιμα, ακούει και ακούγεται, ενημερώνει και ενημερώνεται, πείθει και πείθεται... Αυτό είναι το καθήκον του απέναντι στις συντελούμενες διεργασίες και αυτό πράττει.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε για τη διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου, ταξικού, αντικαπιταλιστικού, ελευθεριακού κινήματος.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους εθνικιστική και φασιστική προπαγάνδα.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε για την πλήρη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για μια κοινωνία ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.
Ήμασταν στους δρόμους και στις πλατείες χθές, είμαστε σήμερα και θα είμαστε όπως κάναμε πάντα, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ...!
Μια προσωπική κριτική θέση για τις κινητοποιήσεις των πλατειών... Απο τις 25 του Μάη γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας μορφής κινητοποιήσεων στην Ελλάδα. Οι κινητοποιήσεις αυτές οργανώνονται στο διαδίκτυο μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης και βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η μη βίαια, ακομμάτιστη και απολίτικη διαμαρτυρία ενάντια στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, η οποία οδηγεί όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του λαού στην εξαθλίωση. Οι κινητοποιήσεις αυτές τυγχάνουν ευρείας αποδοχής και ετερόκλητο πλήθος κόσμου συρρέει καθημερινά στις πλατείες για να συμμετάσχει.
Παρατηρώντας, συμμετέχοντας και αναλύοντας αυτές τις κινητοποιήσεις, μπορεί κανείς να εκφράσει μια σειρά εύλογων επιφυλάξεων και προβληματισμών, ξεκινώντας απο το απολίτικο προφίλ της όλης κινητοποίησης. Πρέπει να καταστεί σαφές οτι τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική. Ακόμα και η υποτιθέμενη απολίτικη στάση πολλών, αποτελεί και αυτή στάση πολιτική. Ουσιαστικά το φαινόμενο της συμμετοχής σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας απο τη μια, με ταυτόχρονες απολίτικες πεποιθήσεις απο την άλλη, αποτελεί απο μόνο του μια αντίφαση! Ταυτόχρονα όμως, χωρίς ορθή πολιτική συνειδητοποίηση -χωρίς πολιτικοποίηση δηλαδή- είναι αδύνατο κάποιος να εντοπίσει το βαθύτερο αίτιο της γενικότερης κρίσης την οποία βιώνουμε, είναι αδύνατο να προσδιορίσει τον εχθρό και συνεπώς είναι αδύνατο να τον πολεμήσει. Και ο βασικός εχθρός φυσικά δεν είναι ούτε η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό, ούτε η Ε.Ε., ούτε το Δ.Ν.Τ., (ούτε η αστυνομία) κ.ο.κ. Όλα τα προαναφερθέντα είναι μονάχα όργανα και εργαλεία του βασικού εχθρού, είναι μονάχα όργανα και εργαλεία του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
Επίσης την υποτιθέμενη απολίτικη στάση μπορούν εύκολα να την εκμεταλλευτούν πολιτικά (όπως και συστηματικά κάνουν) κάθε λογής ακροδεξιά-φασιστικά στοιχεία. Κάτω απο το μανδύα του πατριωτισμού, κρατώντας απλά μια ελληνική σημαία, (γιατί παρουσιάζονται ως απολίτικοι, δεν κρατάνε κομματικά σύμβολα, βρίζουνε τους προδότες πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά αγαπάνε την πατρίδα τους), τα εθνικιστικά-φασιστικά απολειφάδια μπορούν εύκολα να παρεισφρήσουν και να προπαγανδίσουν την ακραία και εμετική πολιτική φασιστοϊδεολογία τους.
Τέλος πρέπει να ειπωθεί οτι αυτή η απολίτικη στάση, η οποία οδηγεί στη συμμετοχή ενός ετερόκλητου πλήθους στην κινητοποίηση και δυσκολεύει την προσπάθεια δημιουργίας συγκεκριμένου προσανατολισμού, αιτημάτων και τελικού στόχου, είναι πολύ πιθανό να μετατρέψει πλήρως την όλη κινητοποίηση σε ένα άκακο, εκτονωτικό χάπενινγκ, σε ένα ακίνδυνο "επαναστατικό" πάρτυ, το οποίο συνεχώς θα φθίνει και τελικά θα σβήσει ήρεμα κι ωραία, χωρίς ουσιαστικά να επιτύχει τίποτα, πράγμα το οποίο θα εξυπηρετήσει απόλυτα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους σκοπούς των καπιταλιστών.
Άλλο πεδίο προβληματισμού είναι η χρήση ύποπτων καπιταλιστικών μέσων για την προπαγάνδιση των κινητοποιήσεων, όπως είναι οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης facebook και twitter, αλλά και η σχετικά φιλική αντιμετώπιση των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε. ως προς αυτές τις κινητοποιήσεις. Ως προς το θέμα των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, οι προβληματισμοί έχουν να κάνουν κυρίως στο οτι αποτελούν μέσα μαζικού φακελώματος των χρηστών τους. Καλό θα ήταν λοιπόν οι χρήστες τους ό,τι κάνουν να το κάνουν συνειδητά, έχοντας γνώση των κινδύνων και λαμβάνοντας τις όποιες δυνατές προφυλάξεις.
Τώρα όσον αφορά τα Μ.Μ.Ε., η φιλική τους στάση έχει σαφώς να κάνει με το βαθμό επικινδυνότητας της όλης κινητοποίησης ως προς την καθεστηκυία τάξη. Όσο η κινητοποίηση κρίνεται και παραμένει ακίνδυνη, αυτή θα προβάλλεται συνεχώς ώστε να λειτουργεί εκτονωτικά, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ενώ αν τυχόν αρχίσει να παίρνει επικίνδυνα, ανατρεπτικά χαρακτηριστικά, είναι σίγουρο οτι η κινητοποίηση θα "χτυπηθεί" και θα "θαφτεί" ποικιλοτρόπως...! Και τώρα έρχεται η σειρά του σημαντικότερου, για 'μένα, ερωτήματος: Εμείς ως αναρχικοί τι κάνουμε; Ποιά πρέπει να είναι η στάση μας; Η δική μου θέση πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι ξεκάθαρη. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!
"Το βασικό μέρος του πολιτικού προγράμματος των αναρχικών είναι η απομάκρυνση της βίας μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι μια ζωή βασισμένη στην ελευθερία του ατόμου, δίχως την παρέμβαση του χωροφύλακα", λέει ο ιταλός αναρχικός Ερίκο Μαλατέστα. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο οτι για εμάς τους αναρχικούς η βία είναι ένα αναγκαίο κακό το οποίο δεν επιζητούμε, αλλά στο οποίο εξαναγκαζόμαστε να καταφύγουμε μονάχα υπό την έννοια της αντι-βίας, δηλαδή προκειμένου να αμυνθούμε και να αντεπιτεθούμε στην όλο και εντεινόμενη κρατική-καπιταλιστική χρήση ωμής και δολοφονικής καταστολής και βίας. Δεν είμαστε φετιχιστές της βίας, ούτε υιοθετούμε απαράδεκτους καπιταλιστικούς όρους και έννοιες όπως οι "παράπλευρες απώλειες". Αντιθέτως ο αναρχισμός είναι η κατεξοχήν μη βίαια ιδεολογία της ελευθερίας, της ισότητας και της αυτονομίας. Άρα ο μη βίαιος χαρακτήρας των κινητοποιήσεων δε μας δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα. Αν όμως αυτές οι κινητοποιήσεις για χ, ψ λόγους "χτυπηθούν" απο τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, μαζί με τον κόσμο, να τον στηρίξουμε, να τον οργανώσουμε, να του παρέχουμε τη γνώση μας ώστε να μπορέσει να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί, όπως για παράδειγμα πολλοί σύντροφοι έπραξαν στην Κερατέα.
Ακόμα πρέπει να καταστεί σαφές οτι, παρά την υποτιθέμενη απολίτικη στάση της κινητοποίησης, είναι αναπόφευκτη η ύπαρξη πολιτικών ζυμώσεων και η παραγωγή πολιτικής στις πλατείες, αφού όπως προανέφερα τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική. Το μεγαλύτερο όπλο ενός αναρχικού, κόντρα σε ό,τι πολλοί νομίζουν, δεν είναι η γνώση του για το πως να πραγματοποιήσει ή να περιφρουρήσει μια πορεία, το πως να πλακώσει στο ξύλο χρυσαυγίτες ή το πως να παρασκευάσει ένα κοκταίηλ μολότοφ. Το μεγαλύτερο όπλο ενός αναρχικού είναι το ιδεολογικό του υπόβαθρο. Η σημαντικότερη μάχη λοιπόν για έναν αναρχικό είναι αυτή που δίνεται μέσα στην κοινωνία, μαζί με την κοινωνία, για την κοινωνία, συμμετέχοντας σε κάθε είδους κοινωνικές διεργασίες και παλεύοντας, με όπλο του το ιδεολογικό του υπόβαθρο, για να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις. Δεν καπελώνει, δεν καθοδηγεί, δεν κατευθύνει, απλά συμμετέχει ισότιμα, ακούει και ακούγεται, ενημερώνει και ενημερώνεται, πείθει και πείθεται... Αυτό είναι το καθήκον του απέναντι στις συντελούμενες διεργασίες και αυτό πράττει.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε για τη διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου, ταξικού, αντικαπιταλιστικού, ελευθεριακού κινήματος.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους εθνικιστική και φασιστική προπαγάνδα.
Συμμετέχουμε και παλεύουμε για την πλήρη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για μια κοινωνία ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.
Ήμασταν στους δρόμους και στις πλατείες χθές, είμαστε σήμερα και θα είμαστε όπως κάναμε πάντα, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ...!
printable version
Digg this
del.icio.us
Furl
Reddit
Technorati
Facebook
Σχόλια